ปั้มบางจาก ในความทรงจำ !!!

ปั้มบางจาก สาขาราษฎร์บูรณะ เป็นอีกปั้มนึงที่อยู่ในความทรงจำของผมแม้เวลาจะผ่านมาเกือบ 20 ปีแล้วก็ตาม
เชื่อไหม!!!! ผมเคยมานั่งๆ เดินๆ อยู่ปั้มนี้ กว่า 3 ชั่วโมง เพราะอะไรหน่ะหรอ??? มาๆๆ เล่าให้ฟังครับ
สมัยปี ประมาณ พศ.2543(โครตนานเลย) ผมเพิ่งจบ ป.ตรี ได้ตัดสินใจอยู่ช่วยงานที่บ้านซึ่งดำเนินกิจการวิ่งรถบรรทุกรับจ้าง ตอนนั้ยังไม่ได้เป็นผู้รับเหมาถมดิน ทุบตึกทำถนนแบบเช่นทุกวันนี้
ช่วงนั้นผมสนิทกับความลำบาก ความจน ความดิ้นรนเหมือนเพื่อนซี้เลยทีเดียว มันเฝ้าเวียนแวะมากินนอนอยู่กับผมอยู่หลายปี เอาเป็นว่าหากเล่าว่า ผมเคยเอามอเตอร์ไซด์ Hodda wave ที่ขี่หางานไปเข้าจำนำที่ร้านได้เงินมาหมื่นกว่าบาทเพื่อเอามาเติมน้ำมันรถสิบล้อรับจ้าง โดยที่ครั้งนั้นวางแผนว่าจะรีบมาถ่ายรถมอเตอร์ไซด์หากเงินรับจ้างวิ่งรถออกมา แต่คุณพระ!!!! หนึ่งเดือนผ่านไป เงินหมื่นกว่าบาทผมรวมไม่ครบสักที หลายคนอาจไม่เชื่อด้วยซ้ำ....
แล้วเหตุการณ์ที่ทำให้ผมมีความหลังกับปั้มน้ำมันบางจากแห่งนี้ก็เกิดขึ้นจนได้

วันที่...เดือน... พศ 2543 เวลาบ่าย ผมนั่งรถกระบะแวนไปกับพ่อเพื่อไปรับดินในเมือง เอาดินไปส่งแถวๆย่านพระประแดง บางก่อบัว เห็นรถสิบล้อเราเปิดไฟกระพริบข้างทาง บอกน้ำมันจะหมด แถวราษฎร์บูรณะ ทำยังไงกันดี เงินเราก็ไม่มี

ผมกับพ่อจึงตกลงกันว่า แกล้งให้สิบล้อเข้าไปเติมน้ำมันก่อนเดี๋ยวจะเอาบัตรเครดิตของพ่อ(ที่โดนตัดไปแล้วเพราะค้างค่าบัตรไม่มีตังค์จ่าย)รูดหลังจากสิบล้อเคลื่อนออกจากปั้ม อ้าว...บัตรเครดิตโดนตัดจะรูดยังไง 555 พ่อบอกไม่งั้นเค้าจะให้มึงเติมน้ำมันหรอ??? รูดไม่ได้พ่อจะแกล้งฟอร์มกลับไปเอาบัตรอีกใบที่อยู่ที่บ้านเจริญกรุง แล้วทิ้งให้ผมเป็นตัวประกันอยู่ปั้มที่นี่ แต่จริงๆแล้วคือ จะเอาดินไปส่ง พอได้เงินสดก้อเอามาจ่ายไถ่ตัวผมที่ปั้ม ค่าน้ำมันอยู่ที่เท่าไรรู้ไหมครับ ??? 7,000 กว่าบาท (พระเจ้าช่วยกล้วยทอด18หวี ผมเคยหาเงินไม่ได้แค่ 7,000 กว่าบาท)

หลังจากรูดบัตรเสร็จ เด็กปั้มบอกบัตรพี่ไม่ผ่านครับ555 แต่รถสิบล้อเราเติมน้ำมัน ออกจากปั้มไปแล้ว(ตอนนั้นผมไม่ใช่มิจฉาชีพนะ แต่ความจนมันบังคับอ่ะ) พ่อผมก็แจ้งเด็กปั้มตามที่ได้ตกลงกันไว้โดยทิ้งผมไว้เป็นตัวประกัน ผมนั่งรอที่ปั้มอยู่ 3 ชั่วโมง เดินไปห้องน้ำเด็กปั้มก็เดินตาม เดินไปโทรศัพท์ที่ตู้สาธาระณะก็เดินตาม (สมัยนั้นไม่มีสมาร์ทโฟน ไม่มีไลน์ไว้แชทคุย และราคาโทรศัพท์มือถือก็แสนแพง) โครตจะอึดอัด จนพ่อเอาเงินจากค่าวิ่งรถดินจากรถบรรทุกไปส่ง แล้วเอาเงิน 7 พันกว่าบาทมาไถ่ตัวผม

นี่คือ บทละครบทใหญ่ที่ผมเคยเล่นใหญ่รัชดาไรเธียเตอร์มาแล้ว กว่าจะมาถึงวันนี้ ผมเคยสู้ เคยล้ม เคยท้อ เคยโดนซ่อม แต่ผมไม่ตายไง 555

ผมว่าสิ่งที่ผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ คือ สู้!!! อย่างเดียวเท่านั้น

" 时间到花就开 เมื่อถึงเวลาดอกไม้ก็บาน ความสำเร็จของคน มันต้องใช้เวลา ดอกไม้ไม่บานหน้าหนาว แต่ถึงฤดูใบไม้ผลิ เดี๋ยวก็บาน จงรอคอยความสำเร็จจากความพยายามในวันนี้ "